دنیای اقتصاد از مشکلات تولیدکنندگان کفش در مشهد گزارش می‎دهد؛

بی‎مهری‌ مسئولان به صنعت کفش

۶ مهر ۱۳۹۴ کد خبر : 1026
دنیای اقتصاد، فاطمه رافع- شاید برای شما هم جالب باشد که بدانید به گواه اسناد و شواهد موجود، قدمت قدیمی‎ترین «پاپوش» در ایران به 4500 سال قبل برمی‎گردد و به تدریج شکل این پاپوش‎ها تکامل یافت و به کفش‌های امروزی بدل شد.

به گفته فعالان و تولیدکنندگان کفش با وجود این سابقه دیرینه، این روزها حال صنعت کفش خوب نیست و این صنعت کهنه با مشکلاتی از قبیل کم‏توجهی و بی‏مهری مسئولان، کمبود نیروی متخصص و ماهر، عدم استفاده از تکنولوژی روز دنیا، کمبود نقدینگی، نبود بازار فروش، واردات بی‎رویه کفش‎های خارجی و ... دست و پنجه نرم می‏کند و رفع این مشکلات حمایت مسئولان را می‎طلبد.

در حال حاضر حدود 15 هزار نفر در شهر مشهد به صورت مستقیم در عرصه تولید کفش فعالیت می‎کنند و این شهر بعد از تبریز و تهران در جایگاه سوم تولید کفش قرار دارد؛ به گفته مسئولان این حوزه در حال حاضر تولید کفش در مشهد تنها با استفاده از 40 درصد ظرفیت صورت می‎گیرد و امکان تولید بیشتر وجود دارد اما بازاری برای این محصولات تولیدی نمی‎توان یافت و به همین دلیل تولیدکنندگان به همین مقدار تولید بسنده می‎کنند.

به اذعان کارشناسان و فعالان این عرصه اگر حمایت‏های لازم و کافی صورت گیرد، صنعت کفش امکان اشتغال‎زایی بسیاری دارد و این صنعت می‎تواند همانند صنعت نفت درآمدزایی داشته باشد.

تولیدکنندگان و فعالان صنعت کفش مشهد در گفت‏وگو با «دنیای اقتصاد» از مشکلات این صنعت و راهکارهای رفع آنها سخن گفته‎اند.

کافی نبودن آموزش‎ها

ابوالفضل خوشبو یکی از تولیدکنندگان کفش در مشهد است که پیش از این به عنوان رئیس انجمن تولیدکنندگان کفش فعالیت می‎کرده است. وی یکی از مشکلات تولید را کافی نبودن آموزش‎ها برای طراحی کفش میداند و می‏گوید: استاد مجربی در این زمینه در کشور وجود ندارد که بتواند طراحی کفش را از پایه و بدون الگوبرداری آموزش دهد.

رئیس سابق انجمن تولیدکنندگان کفش مشهد به این نکته نیز اشاره می‎کند که حدود 70 تا 80 درصد تولیدات کفش مشهد از نوع دست‏دوز است و با تأکید بر اینکه توسعه بازار باید همگام با توسعه تولید باشد، می‎افزاید: رایزنی‎هایی برای توسعه بازار انجام داده‎‏ایم و در حال بررسی این مسأله هستیم که با کدام کشورها و از چه طریقی ارتباط برقرار کنیم.

خوشبو در خصوص تأثیر تحریم‎ها بر تولید کفش در داخل کشور تصریح می‎کند: به دلیل اینکه مواد اولیه تولید کفش وارداتی است، تحریم‎ها در این زمینه تأثیر داشته است. وی در خصوص واردات در صنعت کفش اظهار می‎کند: باید مواد اولیه تولید کفش وارد شود و دولت در این زمینه از تولیدکنندگان حمایت کند.

این تولیدکننده کفش با بیان اینکه صنعت کفش مشهد به ویژه در کفش زنانه در طول چهار سال گذشته رشد 100 درصدی داشته است، خاطرنشان می‎کند: ظرف چند سال گذشته کیفیت کفش مشهد ارتقا یافته است؛ امتیاز بزرگ کفش مشهد قیمت مناسب و کیفیت خوب آن است با این حال برای اینکه به صادرات برسیم، باید کیفیت ارتقا یابد. وی با اشاره به اینکه در حال حاضر صادرات کفش پراکنده است و صادرات پایدار نداریم، عنوان می‏کند: به دنبال صادرات پایدار هستیم تا حداقل بازار کشورهای همسایه را داشته باشیم.

خوشبو با اشاره به اینکه ایران نسبت به برخی کشورها سابقه دیرینه‎ای در تولید کفش دارد، می‏گوید: با این حال کشورهایی مانند چین و ترکیه به دلیل استفاده از تکنولوژی روز و مواد اولیه مدرن پیشرفت بسیاری در این زمینه داشته‎اند و مدل‏های به‌روزتری تولید می‎کنند. وی با تأکید بر لزوم استفاده از تکنولوژی و مواد اولیه مدرن در تولید کفش خاطرنشان می‎کند: در صورت حمایت بیشتر دولتمردان، بسیاری از مشکلات اشتغال در صنعت کفش حل می‎شود.

این تولیدکننده کفش با اعتقاد بر اینکه صنعت کفش پتانسیل بالایی برای اشتغال‌زایی دارد، اظهار می‎کند: سرانه اشتغال کفش 10 میلیون تومان است؛ به عبارت دیگر با 10 میلیون تومان می‎توان در بخش کفش اشتغال تولید کرد اما این امر منوط به حمایت مسئولان است.

خوشبو با بیان اینکه بر اساس آمار سال گذشته 10 درصد تولید کفش کشور در مشهد صورت می‎گیرد، تصریح می‎کند: در حال حاضر تولید کفش در کشور با مصرف هماهنگ است و شاید مازاد تولید هم داشته باشیم؛ بیشتر کشورهای فعال در عرصه تولید کفش به صادرات رسیده‎اند اما کشور ما با وجود قدمت و سابقه دیرینه در این زمینه به دلیل بی‎مهری‎ها و کم‎توجهی‎ها در این زمینه توفیق چندانی نداشته است. وی معتقد است مسئولان مربوطه می‏توانند در زمینه مسائل کارگری، تهیه مواد اولیه، توسعه واحدهای تولیدی کوچک و بازاریابی خارجی از تولیدکنندگان کفش حمایت کنند.

چاه نفت صنعت کفش!

سیدعلی مُرتَضی یکی دیگر از تولیدکنندگان کفش است که به گفته خودش سابقه فعالیتش در عرصه تولید کفش به بیش از 20 سال می‌رسد. وی وضعیت بازار فعلی کفش را مطلوب نمی‎داند و اظهار می‎کند: وضع بد فعلی به دلیل تورم شدید سال‌های اخیر و کاهش قدرت خرید مردم است. وی با اعتقاد بر اینکه پیدا کردن بازار فروش محصولات بزرگترین معضل تولیدکنندگان کفش است، خاطرنشان می‏کند: راهکار رفع این مشکل این است که برای تولیدکنندگان بازار صادرات ایجاد شود.

این تولیدکننده کفش معتقد است تولیدکننده به تنهایی نمی‎تواند بازارها را بشکافد و می‎افزاید: بازار ایران پاسخگوی فروش این محصولات نیست و باید خریداران خارجی وارد این عرصه شوند بنابراین باید در زمینه بازاریابی خارجی از تولیدکنندگان حمایت شود.

مرتضی سود نکردن و کمبود نقدینگی را از مشکلات کلیدی تولیدکنندگان کفش برمی‎شمارد و تصریح می‎کند: به دلیل کمبود نقدینگی امکان به‎روز کردن تجهیزات و نیروی کار برای تولیدکنندگان وجود ندارد. وی با تأکید بر لزوم حمایت دولت از تولیدکنندگان کفش عنوان می‏کند: اگر دولت در این زمینه از نظر پیشروهای تولید کفش استفاده کند، این پتانسیل وجود دارد که صنعت کفش را مانند چاه نفت درآمد کرد.

این تولیدکننده کفش به این مطلب نیز اشاره می‏کند که کفش یک کالای مصرفی و مورد نیاز است و معمولا لوکس محسوب نمی‏شود، بازار آن نمی‎خوابد بنابراین ظرفیت تولید این محصول بالاست. وی معتقد است در چرخه تولید کفش و عرضه آن همیشه تولیدکننده مورد بی‏مهری قرار می‎گیرد و سودی نمی‏برد و باید به تنهایی مشکلات این عرصه را مدیریت کند.

مرتضی با بیان اینکه می‏توان از تجربه کشورهای موفق در زمینه تولید کفش الگوبرداری کرد، خاطرنشان می‏کند: باید کیفیت محصولات تولیدی ارتقا یابد و این امر زمانی محقق می‎شود که خریدار باکیفیت داشته باشیم؛ به عبارت دیگر خریداران داخلی معمولا حاضر به پرداخت هزینه واقعی تولید نیستند و این مسأله برای تولیدکنندگان مشکلاتی را ایجاد می‎کند. وی به واردات کفش‎های خارجی نیز اشاره و اظهار می‏کند: کیفیت کفش‎های وارداتی از چین ضعیف بود و با وجود اینکه حدود دو، سه سال بازار ایران را از بین برد با این حال مردم متوجه شدند که این کفش‎ها مناسب نیست. وی بر این مسأله نیز تأکید می‏کند که با جلوگیری از محصولات سایر کشورها مشکل صنعت کفش حل نمی‏شود بلکه باید تولیدکننده داخلی آنقدر آمادگی باشد که بتوانند در برابر هر هجومی مقاومت کند.

این تولیدکننده کفش با تأکید بر اینکه ظرفیت اشتغال‎زایی بسیاری در صنعت کفش وجود دارد، تصریح می‏کند: این صنعت در حال حاضر بیمار است و دلیل این بیماری هم این است که دولت هیچ‎گاه از نظر کارشناسی تولیدکنندگان این عرصه برای رفع مشکلات استفاده نکرده و برنامه‎ریزی مناسبی در این زمینه نداشته است. وی این نکته را یادآور می‏‎شود که اگر به دلیل عدم حمایت از تولیدکنندگان پیشرو در عرصه کفش، این صنعت از مشهد رخت بربندد، آن‏گاه اینگونه نیست که افراد جدید بتوانند این صنعت را دوباره احیا کنند و باید به سمت واردات این محصول برویم.

مکانیزه نبودن فرایند تولید کفش

محمدرضا قدرتی یکی دیگر از تولیدکنندگان کفش است که در گفت‎‏وگو با «دنیای اقتصاد» به طرح مشکلات این عرصه می‎پردازد. وی در خصوص وضعیت فعلی بازار کفش اینطور پاسخ می‎دهد: در طول چند سال گذشته بسیاری از تولیدکنندگان به دلیل رکود اقتصادی کشور و عدم برنامه‎ریزی مسئولان با شکست مواجه شده و از فعالیت دست کشیده‎اند.

قدرتی با اشاره به اینکه اعمال تحریم‎‏های اقتصادی علیه کشور باعث افزایش قیمت‏ها، تورم و کاهش قدرت خرید مردم شده است، عنوان می‏کند: مکانیزه نبودن فرایند تولید کفش یکی از مشکلات تولیدکنندگان است که این امر ناشی از نبود حمایت از تولیدکننده، نبود نقدینگی و عدم پرداخت تسهیلات با نرخ مناسب است. وی نبود نقدینگی، حمایت مالی و امکانات را از دیگر مشکلات تولیدکنندگان کفش می‏داند.

این فعال عرصه تولید کفش با بیان اینکه توانایی و ظرفیت تولید کفش در مشهد بالاست، می‎افزاید: اما متأسفانه به دلیل عرضه کالاهای بی‎کیفیت خارجی با قیمت نازل و عدم توانایی خرید کفش با کیفیت تولید داخل تقاضا کم است. وی به آثار منفی واردات کفش اشاره و تصریح می‎کند: واردات باعث ورشکستگی تولیدکنندگان و خروج آن‎ها از صنعت و بیکاری کارگران صنوف تولیدی می‏شود که در نتیجه این عوامل بحرن اقتصادی و مالی در جامعه ایجاد می‏شود و صنعت ارزآور کفش افت می‏کند.

قدرتی با اعتقاد بر اینکه به دلیل سودجویی دلالان بیشتر کفش‎های وارداتی کیفیت چندانی ندارند، خاطرنشان می‏کند: در صورت حمایت می‏توانیم کفش با کیفیت عالی را به دست مصرف‏کننده ایرانی برسانیم. وی در خصوص نیروی کار در صنعت کفش می‎گوید: نیروی کار جوان و ماهر در این صنعت به ندرت یافت می‏شود و دلیل این امر کمبود مراکز آموزشی و عدم تمایل جوانان به کارهای سخت و کارگاهی است.

این تولیدکننده کفش بهره‏گیری از افراد متخصص و کارشناس، توسعه مراکز علمی و مهارتی، آشنایی با علم و فن روز دنیا، استفاده از تجربه پیشکسوتان این صنعت و مدیریت درست و با برنامه جامعه و مدرن را از راهکارهای رفع مشکلات و توسعه صنعت کفش برمی‏شمارد و تأکید می‏کند: عدم حمایت‎های لازم باعث وجود مشکلات این عرصه شده است زیرا تولیدکنندگان باید به جای تمرکز بر کار و تولید، با مشکلات موجود در این مسیر درگیر شوند که این امر توان آن‎ها را می‎گیرد و آن‎ها را از هدف خود که کارآفرینی و تولید است، باز می‎دارد.

کمبود نیروی متخصص و ماهر

حسن ظریف دیگر تولید‏کننده‏ای است که به سؤالات «دنیای اقتصاد» پاسخ می‏دهد. او در خصوص وضعیت فعلی بازار کفش می‎گوید: با توجه به رکود کلی که در این چند سال اخیر بر اقتصاد ایران حاکم بوده است بازار کفش مشهد هم از این قاعده مستثنی نیست اما شاید وضعیت در شهر مشهد نسبت به سایر شهرهای کشور بهتر باشد.

این تولیدکننده کفش نبود یک سیستم هدایتکننده برای تولیدکنندگان را از نقاط ضعف این صنعت می‏داند و اظهار می‏کند: عموما هدایت با آموزش شروع میشود و البته آموزش تئوری، مدلگیری و ... تا حدودی صورت گرفته اما هنوز آموزش تولیدی که بر مبنای تجارت کفش باشد، بسیار مهجور مانده است. وی با بیان اینکه به نظر من مشهد ظرفیت تولید و توان بالقوه و بالایی در زمینه کفش دارد، خاطرنشان می‏کند: با در نظر گرفتن سایر شهرهای تولیدکننده کفش در ایران می‎بینید مشهد در زمینه تولید کفش زنانه در جایگاه دوم بعد از تهران قرار دارد.

ظریف بزرگترین مشکل تولیدکنندگان کفش در مشهد را نداشتن نقدینگی کافی و نسیه‌‎فروشی می‏داند و می‏افزاید: به همین دلیل تولیدکننده محصولات خود را به قیمت ارزان‏تر از عرف می‎فروشد و در نتیجه خرید و تهیه مواد اولیه به صورت نسیه گران‏تر از عرف بازار است اما تاکنون برای رفع این مشکل بزرگ اقدامی انجام نشده است. وی در خصوص تأثیر احتمالی واردات کفش بر این بازار تصریح می‏کند: اگر واردات کفش به صورت قانونی و با قیمت واقعی باشد، تأثیر منفی بر بازار تولید ندارد بلکه باعث ایجاد انگیزه و ورود مدلها و سبکهای جدید کفش و به دنبال آن ورود دانش جدید تولید کفش میشود.

این تولیدکننده کفش با بیان اینکه با مقایسه قیمت‏ها کفشهای تولید ایران معمولا کیفیت بهتری دارند، عنوان می‏کند: قاچاق هر کالایی باعث تخریب و زیان تولیدکننده آن کالا در کشور مقصد می‎شود و کفش هم از این قاعده مستثنی نیست. وی با اعتقاد بر اینکه در سال‌های اخیر نیروی کار متخصص در صنعت کفش رو به کاهش گذاشته است، می‏گوید: حتی خود تولیدکنندگان و استادکاران قدیمی نیز راضی به آموزش و به‌کارگیری فرزندان و نزدیکان خود و ادامه کار توسط آن‎ها نیستند و این خود باعث کمبود نیروی کار در سالهای اخیر میشود.

ظریف با اعتقاد بر اینکه با توجه به توان تولید و قدمت صنعت کفش در مشهد و تعداد افرادی که در این صنعت مشغول به کار هستند، تاکنون حمایت چندانی از طرف مسئولان انجام نشده است، تصریح می‌کند: اولین راهکار برای توسعه حمایت و تقویت هر صنعتی ایجاد یک بازار فروش خوب و مطمئن است و با توجه به نزدیکی شهر مشهد با کشورهای آسیای میانه و افغانستان یکی از بهترین بازارها برای تولیدکنندگان مشهدی این کشورهاست که حضور در این بازارها فقط به کمک دولت امکانپذیر است تا  با ایجاد نمایشگاه‌های فصلی و ... زمینه حضور تولیدکنندگان مشهدی را در این کشورها میسر سازد.

ظرفیت اشتغال‌زایی ماهیانه برای 500 نفر

رئیس انجمن تولیدکنندگان کفش مشهد نیز با اشاره به اینکه در حال حاضر حدود 1200 واحد تولید کفش در این شهر فعالیت می‏کنند، اظهار می‎کنند: حدود 13 تا 15 هزار نفر به صورت مستقیم در عرصه تولید کفش در مشهد فعال هستند.

محمد آل‎حسن کمبود نقدینگی را مهم‎ترین معضل تولیدکنندگان کفش می‎داند و ضمن درخواست از مسئولان برای رفع این مشکل، می‎گوید: باید از تولیدکنندگان حمایت شود تا از این چرخه خارج نشوند و سراغ مشاغل دیگر نروند؛ اعطای تسهیلات با بهره کم یکی از راه‎های حمایت از تولیدکنندگان است.

رئیس انجمن تولیدکنندگان کفش مشهد معتقد است در حال حاضر در این صنعت کمبود نیروی انسانی متخصص وجود دارد و خاطرنشان می‎کند: آموزش نیروها باید به صورت استاد و شاگردی صورت گیرد؛ حدود 10 سال از فعالیت مدرسه کفش در مشهد می‎گذرد اما خروجی چندانی نداشته و فارغ‌التحصیلان آن وارد کارگاه‎ها نمی‎شوند زیرا آموزش‎ها عملی نیست.

آلحسن با تأکید بر لزوم حمایت دولت از تولیدکنندگان کفش تصریح می‎کند: دولت می‎تواند در جذب نیرو به تولیدکنندگان حمایت و بخشی از حقوق این نیروها را پرداخت کند تا این نیروها پس از آموزش وارد چرخه تولید شوند.

رئیس انجمن تولیدکنندگان کفش مشهد با اعتقاد بر اینکه با برطرف شدن نواقص چرخه تولید کفش و حمایت دولت، این صنعت می‎تواند ماهیانه برای 500 نفر اشتغال‌زایی داشته باشد، در خصوص تبعات منفی واردات کفش بر بازار تولید آن عنوان می‎کند: این محصول در داخل کشور تولید می‎شود و واردات آن تنها به تولیدکننده ضرر می‎زند و نباید وارد شود.

آل‎حسن اضافه می‎کند: اگر کیفیت کفش تولید شده در کشورهایی از قبیل ترکیه بهتر از کفش تولید داخل است، به این دلیل است که آن‎ها از تکنولوژی روز استفاده می‎کنند اما امکانات ما به‎روز نیست.

تولید با استفاده از تنها 40 درصد ظرفیت

سراغی هم از رئیس اتحادیه کفاشان مشهد گرفته‎ایم. حسین حسین‎زاده نیز مطلوب نبودن وضعیت فعلی بازار را تأیید می‏کند و می‎گوید: در حال حاضر تمام صنوف و مردم به لحاظ اقتصادی وضع اقتصادی مناسبی ندارند و همین امر بر بازار تأثیر می‎گذارد. وی با اشاره به اینکه ظرفیت‎های بالایی در زمینه تولید کفش در مشهد داریم، می‎افزاید: اما متأسفانه با توجه به رکود موجود در جامعه در حال حاضر تنها با حدود 30 تا 40 درصد ظرفیت خود تولید می‎کنیم؛ امکان تولید بیشتر را داریم اما بازاری برای محصولات وجود ندارد.

حسین‎زاده در خصوص مشکلات تولیدکنندگان کفش اینطور پاسخ می‎دهد: اولین مشکل نبود نقدینگی است و به همین دلیل در تولید آن‎ها افت ایجاد می‏شود و به تبع این مسأله سایر مشکلات نیز به وجود می‎آید؛ بانک‎ها هم برای پرداخت تسهیلات همکاری نمی‏کنند و بهره‎های بالایی را دریافت می‎کنند. وی بی‎برنامگی را از دیگر مشکلات تولیدکنندگان کفش می‎داند و خاطرنشان می‎‏کند: تولیدکنندگان به دلیل نوسانات موجود در بازار نمی‎توانند برنامه مناسبی برای کار خود داشته باشند.

رئیس اتحادیه کفاشان مشهد در خصوص وارادات کفش عنوان می‎کند: در حال حاضر واردات نسبت به گذشته کمتر شده است با این حال واردات به صورت مجاز و قاچاق وجود دارد و این واردات بیشتر از کشورهای چین و ترکیه صورت می‏گیرد.

آمادگی برای ایجاد شهرک صنفی کفش

نیز در گفت‎وگو با «دنیای اقتصاد» از ظرفیت بالای شهر مشهد در تولید کفش، کیف و صنایع چرمی می‎گوید و اظهار می‎کند: با این حال متأسفانه در طول چند سال گذشته تولیدکنندگان به دلیل واردات بی‎رویه به ویژه از کشور چین تا حدودی ضعیف شده‏اند زیرا به لحاظ قیمتی توان رقابت را ندارند اما از نظر کیفیتی، کفش تولیدشده داخلی برتر است.

محمود بنانژاد با بیان اینکه بر اساس آمار غیررسمی کیفیت کفش تولیدشده در مشهد با کفش تبریز برابری می‏کند، می‎افزاید: برای توسعه این صنعت باید حمایت‏های همه جانبه‎ای از سوی سازمان‎های مربوطه صورت گیرد. وی با تأکید بر اینکه منظور از حمایت صرفا جنبه مادی آن نیست، خاطرنشان می‎کند: این حمایت‏ از تولیدکنندگان می‎تواند در زمینه آموزش نیروهای متخصص، ممنوعیت واردات کفش و محصولات چرمی و ... صورت گیرد.

رئیس اتاق اصناف مشهد با اشاره به کمبود نیروی آموزش‎دیده و متخصص صنعت کفش، تصریح می‎کند: استفاده از کارگران اتباع خارجی به دلیل پرداخت هزینه‎ کمتر به آن‎ها از دیگر مشکلات این حوزه است که باید برطرف شود.

بنانژاد با اعتقاد بر اینکه ایجاد خوشه‎های صنعتی توسط افراد فعال در این عرصه می‎تواند به توسعه این صنعت منجر شود، عنوان می‏کند: تفاهم‎نامه‌ای با شرکت شهرک‎های صنعتی امضا شده است که بر اساس آن برای ایجاد شهرک صنفی کفش آمادگی داریم.

« تهیه کننده : فاطمه رافع » « منبع خبری : دنیای اقتصاد » آخرین ویرایش : ۶ مهر ۱۳۹۴, ۰۹:۲۴


نظر سنجی دنیای اقتصاد

اخبار تصویری

پیشخوان خبر

یادداشت ها