احیاء اقتصاد در سال 95

۱۰ اسفند ۱۳۹۴ کد خبر : 1355
هادی رفیعی* سال 95 را می‎توان به‌عنوان اولین سال اقتصاد ایران در دوران پساتحریم و در واقع سال شروع احیاء اقتصاد ایران دانست که کشور بعد از چندین سال تحریم اقتصادی، دوران جدید و بدون تحریم را تجربه می‎کند.

فرصتهای جدید اقتصادی در بخش‏های مختلف، پیشبینی رشد حدود پنج درصدی، پیشبینی رشد تجارت خارجی، اقبال نسبتا بالا برای سرمایهگذاران خارجی در سرمایه‏گذاری در ایران، پیشبینی کاهش تورم و ... همه حکایت از دوران جدیدی در اقتصاد ایران است. تمام پیش‏بینیها و چشماندازهای مثبت نسبت به اقتصاد ایران را میتوان فرصتی در راستای حل مسائل به‌جامانده از تحریم و سوءمدیریت کشور در سال‏های نه چندان دور دانست.

در این خصوص اولویت اول دولت را می‏توان زمینهسازی رشد اقتصادی بالا و پایدار عنوان نمود که این اولویت نه تنها در سال 1395، بلکه باید در سالهای مختلف پیگیری شود. دستیابی به این مهم که یکی از شاخصهای اصلی توسعه اقتصادی کشور است مستلزم اتخاذ سیاستهای اصولی است. رشد سرمایهگذاری را می‏توان یکی از مهمترین شاخصهای تأثیرگذار در رشد اقتصادی پایدار و زمینه و بسترساز توسعه اقتصادی دانست. تسهیل روند سرمایه‏گذاری به عنوان یکی از عوامل حائز اهمیت تحرک رشد در سالهای آتی است که نه تنها زمینهساز و بسترساز رشد اقتصادی است بلکه بسیاری از مسائل فعلی کشور همچون اشتغال در سطوح مختلف، افزایش تولید و ... در گرو تحقق رشد سرمایه‏گذاری مطلوب است. سرمایه‏گذاری در بخشهای زیربنایی و همچنین بخشهای اصلی تولید از جمله مواردی است که میتواند تضمینکننده رشد پایدار در سالهای آتی باشد. لذا تمرکز دولت در افزایش سرمایهگذاری در سال 1395 و ادامه روند آن در سالهای بعد از جمله مسائل حائز اهمیت است. در این راستا تسریع در روند انتقال تکنولوژی به بخش‌های مختلف اقتصادی و به خصوص بخشهای پایه تولید (صنعت و کشاورزی) از طریق سرمایه‏گذاری جدید از جمله اولویت‏های بخشهای تولیدی اقتصاد ایران است. این تکنولوژی جدید باید از یک طرف به نوسازی خطوط تولید و از طرف دیگر به ارتقاء و افزایش زنجیره تولید در راستای افزایش ارزش افزوده کشور بیانجامد که نتیجه نهایی آن را میتوان افزایش تولید ملی و اشتغال دانست.

فضای کسبوکار و ارتقاء شاخصهای آن از دیگر اولویت‌های حائز اهمیت دولت در سال 1395 و سال‌های بعد از آن است. یکی از الزامات رشد و توسعه اقتصادی کشور و همچنین رشد شاخصهایی همچون افزایش سهم بخش خصوصی در اقتصاد، رشد سرمایهگذاری بخش خصوصی (داخلی و خارجی)، افزایش رقابتپذیری بنگاه‌های اقتصادی و ... بهبود فضای کسبوکار است. برنامهریزی بر نظام ناکارامد دولتی و عمومی و ارتقاء و چابکسازی نظام دولتی در کنار مبارزه با فساد از جمله مسائل حائز اهمیت در ارتقاء فضای کسبوکار است.

نقدینگی و مدیریت آن و همچنین بهبود نظام بانکی کشور از دیگر مسائل و چالشهای اقتصادی کشور در چند سال اخیر است. در این خصوص اختصاص تسهیلات بانکی هدفمند، فراهم کردن زمینه‏های جذب سرمایه، توسعه بازار اوراق و همچنین اتخاذ ساز و کار تعیین نرخ بهره و نرخ ارز از طریق بازار می‏تواند به مدیریت بهینه نقدینگی و کانالیزه کردن آن به سمت تولید و بخشهای پایه و همچنین اصلاح ساختار بانکی کشور بیانجامد.

توجه به مسائل زیست محیطی در کنار مسائل اقتصادی، به عنوان یکی دیگر از مسائل به ظاهر اقتصادی است که نیازمند اتخاذ تصمیمات اصولی اقتصادی در محیط زیست است. مساله چالش آب در بسیاری از مناطق کشور به عنوان نه تنها یک عامل محدودکننده رشد بخش کشاورزی است بلکه بر رشد بخش صنعت و بعضاً خدمات نیز تاثیرگذار بوده و در برخی مناطق به عنوان عامل محدودکننده مطرح می‌شود. لذا مسائل محیط زیست، به خصوص مساله آب در کنار سایر مسائل همچون آلودگی و تخریب محیط زیست به عنوان یکی از اولویتهای مهم دولت در سال آتی و سالهای بعد از آن مطرح است. چنین چالشهایی نیازمند اتخاذ سیاست‌های به خصوص اقتصادی است که بسته به مناطق و موقعیتهای آنها متفاوت است.

*عضو هیأت علمی گروه پژوهشی اقتصاد جهاددانشگاهی خراسان رضوی

« منبع خبری : دنیای اقتصاد » آخرین ویرایش : ۱۰ اسفند ۱۳۹۴, ۰۹:۱۵


نظر سنجی دنیای اقتصاد

اخبار تصویری

پیشخوان خبر

یادداشت ها