ریزگردهایی ناشی از طوفان سقوط دیکتاتور

و روزی که بهار عربی در سوریه آغاز شد شاید آزادی سیاسی آرزوی سوریان بود ولی این بهار خیلی زود خزانی خونین را بر این کشور حاکم کرد.

چه کسی می توانست پیش بینی کند سقوط یک دیکتانور در عراق و بهار عربی در سوریه، جدا از جنگ و خون ریزی و آوراگی و خشونت ها، توفانی بر پا می کند که گرد و خاکش به چشمان حیرت زده میلیونها انسانی می رود که بی تحرک تمام این سالها نشستند و این سقوط و آن بهار را تماشا کردند و چه بسا در دل شاد بودند که آن دیکتانور تقاص خون هایی را که ریخت پس داد و آن دیگری به صورت دیگری...

هیچ تردیدی نیست که گرد و غبار استان های مرزی مثل ایلام و کرمانشاه از صحراهای خشک جنگ زده عراق و سوریه می آید. حتی اگر سدساری های ترکیه بر روی دجله و فرات را نیز در خشک شدن بیابان های پایین دست واقع در این کشورها عامل موثر بدانیم، همین عامل هم ناشی از آشفتگی سیاسی این کشورهاست که فرصتی آنچنان در استفاده ترکیه از این آبها داده است.

بشر در فردای انفجار بمب اتمی هیروشیما و ناکازکی فهمید که این سلاح مرگبار ممکن است پیروزی در جنگ بیاورد اما چنان صدمه ای بر محیط زیست کل بشر وارد می کند که آن پیروزی در برابر این خسارت بسیار ناچیز است. و همان شد که پس از آن هیچکس در هیچ جنگی جرات استفاده از این سلاچ را نداشت!

آسیب گرد و غبار حاصل از ناآرامی های امنیتی ناشی از سقوط صدام دیکتاتور و جنگ سوریه لااقل اما برای کشور ما اگر ببشتر از آسیب بمب اتمی نباشد کمتر نخواهد بود، با این تفاوت که معلوم نیست کی و چگونه بتوان آن را متوقف کرد!

بر همین اساس پیشنهاد اول من برای غبارزدایی از چهره ی ایران نه مالچ پاشی است و نه کاشت درخت و نه هیچ اقدام زیست محیطی دیگر! (اگر چه این اقدامات برای طوفان های گرد و غبار شهرهای شرقی و مرکزی کشور ضروریست.) بلکه اولین اقدام باید کمک به ایجاد ثبات سیاسی و امنیتی در عراق و سوریه باشد. و نیز اندیشیدن به اینکه همیشه سقوط دیکتاتور خوب نیست!

*عضو هیات علمی دانشگاه فردوسی مشهد