اما دو استدلال وجود دارد که ثابت میکند شورای شهر میتواند محل حضور هر متخصصی باشد و یا حتی حضور افراد غیر متخصص به معنای خاص آن ولی معتمد، با تجربه و آگاه به نیازهای جامعه شهری.
اصولا مدیریت اجتماعی و سیاسی علاوه بر اینکه یک رشته تخصصی و آکادمیک هست، یک مهارت عمومی نیز به شمار میرود. باید توجه کرد که علم مجموعه مدونی از تجربههاست و با توجه به اینکه بشر یک موجود اجتماعی است، از همان بدو تولد در حال کسب تجربه اجتماعی است. از همان کودکی همه به تدریج میآموزند چگونه با جامعه تعامل کنند، و نقش خویش را در جامعهای که در آن زندگی میکنند تعریف نمایند. البته بر اساس تواناییهای فردی برخی این تجربهها را به سطوح کارآمدتری ارتقا میدهند و برخی دیگر ممکن است نتوانند در بسط تجربههای اجتماعی خود توفیق زیادی کسب کرده و حتی در تنظیم روابط اولیه خود با جامعه درمانند.
بر این اساس هر فرد از آحاد جامعه که مستعد فراگیری مهارتهای اجتماعی باشد زمینه کسب تجربیات بسیار زیادی برای او فراهم میشود تا بتواند از پس بزرگترین مشکلات اجتماعی و سیاسی هم برآید. در این میان انسانهای مجرب و مورد قبول عمومی در همان بطن جامعه پرورش مییابند که قادرند بزرگترین مشکلات اجتماعی را به خوبی حل کنند.
دلیل دوم برای اینکه شورای شهر محل حضور همه تخصصها و مهارتها میباشد این است که چنانچه از نام شورا پیداست، این نهاد اجتماعی و مدیریتی به صورت انفرادی تصمیم نمیگیرد که تخصص مشخصا مدیریت شهری و یا رشتههای علمی مشابه در آن ضرورت بیشتری داشته باشد. از طرف دیگر مسائل شهری در زمینههای متعددی خود را مینمایند. این مشکلات گاه در زمینههای شهرسازی، ترافیک و معماری هستند و گاهی در حوزههای اجتماعی، اقتصادی، فنی، محیط زیستی، تجاری و بسیاری موضوعات دیگر که متناسب با آنها باید تخصصهای متنوع در شورا حضور داشته باشند، بدیهی است شورایی مرکب از تخصصهای متنوع است که میتواند تصمیمات صائب بگیرد.
در این میان یک نکته اما بدیهی است، اینکه داشتن تخصص در هر یک از رشتههایی که برای اداره شهر مناسبند و یا حتی دقیقا مرتبط با مدیریت و برنامهریزی شهری هستند، تنها ملاک شایستگی یک فرد برای عضویت در این نهاد حساس و مهم شهری نیست. زیرا امروز بر همگان روشن است که اخذ مدرک دانشگاهی در یک تخصص تمام آنچه یک نفر را برای کسب یک موقعیت تخصصی آماده میکند، نیست. کم نیستند کسانی که مدرک دانشگاهی در یک رشته معین کسب میکنند ولی در مقام به کارگیری دانش مرتبط با آن رشته در میدان عمل، توفیقی به دست نمیآورند.
در کنار همه این دلایل موضوع مهمتری نیز وجود دارد که شاید به همان اندازه تخصص که ما در این یادداشت آن را مهارت و اعتبار اجتماعی ترجمه کردیم، اهمیت داشته باشد. یک عضو شورای شهر همراه با مهارتهای اجتماعی، باید از ویژگیهای مهمی مانند پاکدستی، ثبات شخصیت، پایمردی و شجاعت برای احقاق حق مردم در برابر دخالت قدرتهای نامشروع و داشتن خصائل اخلاقی مردم دارانه نیز برخوردار باشد.
ختم کلام اینکه مدیریت و برنامهریزی اجتماعی به ویژه در شورای شهر، چنان با مسائل پیچیده و خاصی مواجه است که فقط افراد خاص و نخبه میتوانند در آن جایگاه رفیع بنشینند. افرادی که ویژگیهایی فراتر از تخصص شخصیتشان را معرفی میکند. افرادی که آنها را نه با مدرک و سند که با خصایل و فضائل میتوان شناخت. شورای شهر جای افرادی است که خود بدان جایگاه نیازشان نباشد، بلکه مردم به ایشان نیازمند باشند تا سرنوشت برنامهریزی و توسعه شهرشان را به دست با کفایتشان بسپارند.
عضو هیأت علمی دانشگاه فردوسی مشهد
| تسلیت به سرکار خانم رحیمیان، خبرنگار |
|---|
| شرکتهای دانشبنیان و تبدیل تهدیدها به فرصت |
| نقش نهادهای عمومی حاکمیتی در اکوسیستم نوآوری |
| اهمیت حضور کیفی زائران |
| گردشگری و خانهمسافرها در شهر مشهد |
پیام شما با موفقیت ارسال شد .