اما در عرصهة اقتصادی دولت یازدهم همت خود را بیشتر بر روی کنترل تورم افسارگسیخته دولت قبل گمارده بود که موفقیت دولت در این زمینه غیرقابل انکار است ولی اوضاع تولید و اشتغال در این سالها متفاوت بود. عواملی چند از جمله تحریمهای چند ساله، نرخ سود بانکی بالا، سیاستهای اشتباه دولت قبل و کاهش قیمت نفت رکود و کاهش اشتغال را در چند سال اخیر در کشور دامن زده بودند.
با توجه به تمرکز دولت در زمینه سیاستهای خارجی رسیدن به تورم تکی رقمی و رشد اقتصادی مثبت در سال اخیر یک امتیاز خوب در کارنامه دولت آقای روحانی است اما چرا مردم آن را در زندگی خود لمس نمیکنند و چرا با وجود رشد اقتصادی اشتغال همچنان پایین است؟ دلیل اول این است که این رشد بیشتر به خاطر فروش نفت بوده که در کوتاه مدت اثر عمدهای بر اشتغال ندارد؛ دلیل دوم این است که در اقتصاد، ما پدیدهای داریم به نام تأخیر در اثرگذاری در متغیرهای اقتصادی؛ زمانی که اوضاع ثابت باشد و اقتصاد با یک شوک تورمی مواجه شود به همان سرعت تمام متغیرهای اقتصادی تحت تأثیر قرار نمیگیرند بلکه برعکس شاید برای مدتی اوضاع بهتر شود اما پس از مدتی این تورم اثر خود را بر اقتصاد نشان میدهد به عبارت دیگر تورم با یک تأخیر زمانی باعث ورشکستگی بنگاهها، رکود و بیکاری میشود.
حال، اگر اقصاد از فاز رکود خارج شده و به سمت رونق برود باز با همین تأخیر متغیرهایی چون اشتغال تحت تأثیر قرار میگیرند، (هر چند که شاید شیب تغییرات در این دو رژیم یکسان نباشد) لذا، برای افزایش اشتغال پس از رشد اخیر در اقتصاد نیاز به سپری شدن زمان است که با یک تأخیر زمانی افزایش رشد اقتصادی بر اشتغال اثر بگذارد.
اما پس از این چه باید کرد؟ با توجه به نامگذاری سال جاری به نام «سال اقتصاد مقاومتی، تولید واشتغال» دولت برای یک رشد و اشتغال پایدار باید در صنایعی سرمایهگذاری کند که در آنها مزیت رقابتی داشته یا روابط بین صنایع پیشین و پسین آن بزرگ و قوی باشد؛ خودرو و مسکن از جمله صنایعی هستند که روابط بین صنایع پیشین و پسین آنها بسیار قوی است و با حرکت این دو صنعت رشد و اشتغال با سرعت بالایی حرکت میکنند؛ به عبارتی پس از نفت، دو موتور که میتوانند تولید و اشتغال را به حرکت درآورند، مسکن و خودرو هستند.
البته باید در نظر داشت که صنایعی مانند پتروشیمی و کشاورزی نیز برای حرکت رشد اقتصادی مناسب هستند؛ اینها صنایعی هستند که ما در آنها مزیت رقابتی داریم اما شاید روابط بین صنایع پیشین و پسین آنها به قدرت دو صنعت دیگر نباشد.
در زمینه خودرو ما تاکنون مونتاژ کار خودرو بودهایم؛ برا ی یک رشد و اشتغال پایدار باید به یک خودروساز مطرح تبدیل شویم؛ کاری که پس از برجام شروع شده و امیدواریم که تحقق یابد؛ قراردادهای خودروها بیشتر متمایل شده به سمت انتقال تکنولوژی به داخل کشور که با توجه به رشد علمی ایران و پیشرفتهای مهم در صنایع نظامی و فضایی امید میرود بتوان به یک کشور خودروساز مطرح تبدیل شویم؛ در آن صورت وابستگی کشور به نفت به طور واقعی از بین رفته و به یک رشد واشتغال پایدار میرسیم؛ با بومیسازی صنعت خوردو میتوانیم در سطح بینالمللی صاحب برند شده و در این بازارهای جهانی جایگاه خود را باز کنیم؛ در آن روزها با حرکت صنعت خودرو صنایع زیادی حرکت کرده و با حرکت آنها بیکاری کاهش و رشد مناسبی برای اقتصاد به ثمر میرسد.
*عضو هیئت علمی دانشکدة علوم اداری و اقتصاد دانشگاه فردوسی مشهد
| تسلیت به سرکار خانم رحیمیان، خبرنگار |
|---|
| شرکتهای دانشبنیان و تبدیل تهدیدها به فرصت |
| نقش نهادهای عمومی حاکمیتی در اکوسیستم نوآوری |
| اهمیت حضور کیفی زائران |
| گردشگری و خانهمسافرها در شهر مشهد |
پیام شما با موفقیت ارسال شد .