شبکه برندها

برند احزاب، برند دانشگاه‌ها، برند هنرمندان، برند رسانه‌ها، برند دانشمندان، برند مدیران، برند ورزشکاران و برند باشگاه‌ها، برند مسئولان و دیگر برندها در پیشبرد جامعه نیز بسیار اهمیت دارد.

برندها چون از مقیاس بزرگتری نسبت به سایرین برخورداند و اعتماد اجتماعی پشتوانه آنهاست هم از توان سرمایه اقتصادی مناسبی برخوردارند و هم سرمایه اجتماعی. جامعه‌ای که برند اندکی دارد توان توسعه محدودی دارد؛ پر پرواز این جامعه فقط تا تداوم روزمرگی است، رقابت سازنده درونش جریان ندارد. اصلاحات لازم را نمی‌تواند بشناسد و اجرا کند، جامعه کوتوله ها خواهد بود، بزرگ بودن را نمی شناسد، افق بلندمدت ندارد. توان جهانی شدن ندارد.

برندها مکمل همدیگرند. شرکتهای تولیدی کفش، زعفران، خودرو و پوشاک به رسانه، دانشگاه، حزب، هنرمند و ورزشکار نیاز دارند و با هم می‌توانند بزرگ و برند شوند. این نیاز هم جنبه‌های مالی دارد هم تبلیغاتی و هم تکنولوژیکی.

استانها و شهرهای بزرگ ایران نه تنها از فقر نشانهای تجاری و سایر برندها رنج می‌برند بلکه شبکه این برندها هم چندان شکل نگرفته است. در شهرمان چند برند اقتصادی، سیاسی و فرهنگی می‌شناسیم؟ که ساکن استان و شهر باشند و سرمایه آنها به تولید و درآمد شهر کمک کند. هرچند کیفیت اشخاص حقیقی و حقوقی در برندشدن اهمیت دارد اما روابط اقتصادی و رسانه‌ای و علمی نیز در آن نقش دارد. برگزاری مراسم مشترک بین فعالان اقتصادی و علمی و هنری و سیاسی شهر، حمایت مالی و رسانه‌ای از یکدیگر، فعال شدن فرایندهای استعدادیابی، ایجاد تشکلهای چندصنفی، اعتماد بیشتر به نهادهای فرابخشی مانند دانشگاه، داشتن مسئولان بومی و مردمی و توسعه‌گرا و فعال شدن مراکز هنری می‌تواند در رشد شبکه برندها در استان کمک کند. شکل‌گیری چنین شبکه‌ای نیاز به زمان دارد و تدریجی است بهترین راه برای تسریع در آن،  به حاشیه راندن موانع و عوامل مخرب این شبکه است و پایداری در راه شکل‌گیری برندهایی است، که در خدمت رفاه عموم مردم باشند.

*عضو هیات علمی دانشگاه فردوسی مشهد