شوک دلار، موقعیت خدمات استارتاپی

پاسخ برای کسانی که در فضای استارتاپی قرار دارند مثبت است. همزمان با وضعیت اخیر دلار در بازار، بازدیدی داشتم از هاب استارتاپی سیدنی (Sydney Startup Hub) در کشور استرالیا. آشنایی با برخی شرکت‌ها و فعالان اقتصادی این کشورِ گران باعث تدوین نوشته حاضر برای علاقمندان به فعالیت‌ها و سرمایه‌گذاری استارتاپی شد.

یکی از پتانسیل‌هایی که کشور ما با میلیون‌ها جوان تحصیل‌کرده دارد ارائه خدمات از راه دور به شرکت‌های این کشورهای خارجی است. دستمزد خدمات فنی و مهندسی در برخی از این کشورها بسیار زیاد است. مثلاً دستمزد یک کارمند متخصص در استرالیا بیش از 35 دلار در ساعت است (البته این به معنای یک زندگی لوکس برای این کارمند محترم نیست چون هزینه‌ها هم بسیار بالاست). بسیاری از شرکت‌ها در چنین کشورهایی علاقمندند که بخشی از کار را به مجموعه‌های خارجی بسپارند؛ کاری که شاید شنیده باشید هندی‌ها در حوزه IT در آن موفق عمل کرده‌اند. این خدمات محدود به حوزه IT نیستند و حتی شرکت‌های ساختمانی که جزء سنتی‌ترین مجموعه‌ها هستند نیز چنین تمایلی دارند.

اما آیا تنها شناختِ این پتانسیل فرصتی را محقق می‌سازد؟ انجام آن، کار ساده‌ای است؟ آیا مثلاً احتمال زیادی دارد که یک متخصص ایرانی به‌راحتی به‌صورت آنلاین ارتباط و کار را پیش ببرد؟ پاسخ به‌صورت قطعی منفی است. درست است که صاحبان این شرکت‌ها بار مالی زیادی را از ناحیه نیروی انسانی متقبل می‌شوند اما هرگز دوست ندارند ریسک کنند. در واقع فرصتی که برای استارتاپ‌های ایرانی وجود دارد، جامه عمل پوشاندن به این دو فعالیت است:

1. نیروی متخصص مورد نیازِ کارهای خارجی را جذب و تربیت کنند.
2. برای طرف خارجی اعتمادآفرینی نمایند.

هر یک از این دو فعالیت زیرشاخه‌های فراوانی داشته و بسیاری از این زیرشاخه‌ها اصولاً آنلاین نیستند.

 این خود می‌تواند یک استارتاپ باشد و با شناختی که از نزدیک با اکوسیستم ایران دارم، اجرای هر دو بخشِ کار از نظر فنی کاملاً در توانایی بچه‌های ایرانی است. پس کار کمی پیچیده‌تر از یک فعالیت ساده‌ی آنلاین است، اما شدنی است و پس از موفقیت با درآمدهای سرشار همراه خواهد بود. از طرفی وقتی مجموعه‌ای در این دو زمینه متخصص شود، بازاری به ابعاد تمام جهان را پیش روی خود خواهد داشت. در نتیجه این یکی از راه‌های استارتاپی مبارزه با بیکاری در ایران است.

*محقق و فعال حوزة استارتاپ