دهکده نساجی در پیله مشکلات

به گزارش ایسنا، این روستا به عنوان روستای پایلوت صنعت نساجی در کشور معروف است و 400صنعت‌گر در این زمینه در این روستا فعالیت می کند.

علاوه بر آن افرادی که در این روستا زندگی می‌کنند نام خانوادگی آن‌ها بر اساس پیشه‌ای که به آن مشغول هستند نام‌گذاری شده است مانند طایفه فولادی و رنگ‌رزها، اما با وجود این صنعت نساجی در این دهکده با مشکلات فراوانی وجود دارد که در این زمینه رییس میراث فرهنگی اسفراین توضیحاتی را ارائه داده است.

رئیس اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری اسفراین در گفت و گو با ایسنا گفت: طی سال‌های اخیر اداره کل میراث فرهنگی برای 400نفر کارت شناسایی برای صنعت‌گران در خصوص چادر شب‌بافی و نساجی صادر کرده است.

محمد محمدی افزود: با توجه به حمایت‌های این اداره کل میزان تولیدات نساجی سنتی در این روستا نه تنها کاهش نیافته است بلکه سطح آن طی دو سال اخیر به 130هزار متر مربع افزایش یافته است که شامل چادر شب، حوله، دستمال، سفره نان، لنگ حمام و شال بوده است. وی با اشاره به اینکه تهیه مواد اولیه مهمترین مشکل این تولیدکنندگان است، ادامه داد: صنعت‌گران مواد اولیه خود را با قیمت بالا و آن هم از طریق واسطه‌ها فراهم می‌کنند.

محمدی تاکید کرد: حمایت دستگاه‌های حمایت کننده به منظور حذف دلال‌ها و یا ارائه سوبسیت برای حل این مشکل الزامی است. وی با بیان اینکه در ارتباط با صنعت نساجی شرکت تعاونی با 157نفر عضو راه اندازی شده است، تصریح کرد: بیشترین تولید پارچه بافی سنتی در این روستا متعلق با این شرکت است که کمبود نقدینگی از مشکلات این شرکت تعاونی است.

رئیس اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری اسفراین توضیح داد: کمبود نقدینگی این شرکت مانع از آن شده است تا بتواند مواد اولیه مورد نیاز را خریداری و در اختیار صنعت گران قرار دهد. وی بیان کرد: از سوی دیگر برخی از دستگاه‌های نساجی قدمت آن به 25سال می‌رسد و مستعمل شده‌اند و نیاز به نوسازی دارند اما این امر نیازمند اعتبار است تا اجرایی شود.

محمدی بسته بندی را یکی دیگر از مشکلات این حرفه بیان کرد و افزود: به رغم برگزاری کلاس‌های آموزشی فراوان، این محصولات هنوز از بسته‌بندی زیبا و مناسبی برخوردار نیست و این محصولات به صورت سنتی در اختیار خریدار قرار می‌گیرد.

محمدی با اشاره به اینکه هنوز کاربری‌های جدیدی برای این محصولات در نظر گرفته نشده است و قالب رنگ، طرح و بافت آن‌ها متعلق به 30سال گذشته است، خاطرنشان کرد: اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان برای حل این مشکل دستگاه‌های جدیدی را خریداری کرده و در اختیار تولید کنندگان گذاشته است اما به علت اینکه کار با آن‌ها سخت و زمان بر است صنعت‌گران از آن استفاده نمی کنند.

رئیس اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری اسفراین توضیح داد: اگر تولیدکننده رویینی پارچه را در رنگ و اندازه‌های متفاوت ببافد ارزش افزوده آن 10برابر افزایش می‌یابد این درحالیست که تولیدکننده تهران یک متر پارچه را از این روستا خریداری می‌کنند و آن را در اندازه‌های متفاوت در لباسی همچون مانتو استفاده می کند و تمام ارزش اقتصادی این پارچه نیز به جیب تولیدکننده تهرانی می‌رود.

محمدی ادامه داد: بازاریابی این محصول به روز نیست و بیشتر آن به شهرهای شمالی صادر می‌شود این در حالیست که تجربه حاصل شده در نمایشگاه‌ها این را نشان می‌دهد که استان‌های دیگر نیز خواهان این محصول هستند. وی عدم وجود بازارچه فروش در این دهکده را یکی از معایب تولید بیان و اظهار کرد: در شهرهای شمالی در حاشیه جاده‌ها شاهد محصولاتی هستیم که آویزان شده‌اند و اغلب آن‌ها نیز وارداتی هستند و مسافران زیادی آن‌ها را خریداری می‌کنند این درحالیست که در روزهای آخر هفته که گردشگران به این روستا سفر می‌کنند کارگاه‌های نساجی تعطیل هستند.