نکته ای که در این میان وجود دارد این است که انتقال آب از جنوب کشور به خراسان از دیدگاه محیط زیستی درست نیست؛ اما از منظر استراتژیک بودن شهر، وجود بیش از20 میلیون زائر در مشهد مقدس و همچنین با توجه به وجود شهروندانی که در حاشیه شهر و نیمی از جمعیت استان در این شهرستان قرار گرفتند، باید نیاز آبی تمام شهروندان و زائران تامین شود به طوریکه از واجبات و اصولی است که هر مسئول باید نسبت به آن پایبند باشد و آن را انجام دهد. در نتیجه چاره دیگری وجود ندارد؛ در حقیقت به جای آن که چاههای خود را عمیقتر کنیم و برای دشت مشهد مشکلات دیگری را به وجود بیاوریم، بهتر است آب را از منطقه دیگری به استان انتقال دهیم.
میدانیم که آب قابلیت تولید ندارد؛ یعنی نمیتوان آن را تولید کرد؛ بنابراین به ناچار باید آن را استحصال کرد. بنابراین مدیریت آب در حیطه مواردی قرار گرفته که باید بیشتر به آن توجه شود. البته برای طرح انتقال آب از دریای عمان باید هزینههایی اعم از حفاری، لولهگذاری، انتقال آب و... را انجام داد اما درصدی از آن هزینهها باید صرف مدیریت آب دشت مشهد و خراسان رضوی شود. درنتیجه، اگر این دو مساله با یکدیگر توامان روی دهد، اتفاقات خوبی را برای شهر خود شاهد خواهیم بود.
رئیس نظام مهندسی کشاورزی و منابع طبیعی خراسان رضوی
| تسلیت به سرکار خانم رحیمیان، خبرنگار |
|---|
| شرکتهای دانشبنیان و تبدیل تهدیدها به فرصت |
| نقش نهادهای عمومی حاکمیتی در اکوسیستم نوآوری |
| اهمیت حضور کیفی زائران |
| گردشگری و خانهمسافرها در شهر مشهد |






پیام شما با موفقیت ارسال شد .