چرا باید تولیدکننده که با همه این مشکلات، باز هم وظیفه خود را در تامین امنیت غذایی انجام میدهد، با چنین مسائلی مواجه باشد. در حال حاضر در بازار جهانی اغلب برندهای ما قابل دفاع و در این سالها رشد داشته است. در حال حاضر در نمایشگاههای بینالمللی تا 30 غرفه از نمایندگان کشور ما حضور دارد در حالی که در گذشته این تعداد یک تا دو غرفه بود.
این مساله نشان میدهد بخش خصوصی طی 20 سال گذشته در جهت نهضتی که برای صادراتی کردن کالاها در بخش کشاورزی و صنعت غذا ایجاد شده، حرکت کرده است. زمانی که امکانات سرمایهگذاری در کشور وجود داشت، پیشرفتهترین امکانات به وجود آمد تا کالای تولید شده کیفیت بالایی داشته باشد. با همه اینها هنوز تولیدکننده نمیداند از نظر مالیاتی، مسائل ارزی، مقررات و قوانین، میزان صادرات و... چه تکلیفی دارد.
بسیاری از وزرای ما هم نمیدانند برای بلندمدت چه برنامهای دارند. چطور میشود این کشتی بزرگ تحت عنوان یک کشور که بخشی از آن امنیت غذایی، زنجیره ارزش و... است، برنامهای نداشته باشد برای اینکه چگونه پیش رود. تصمیمات از روی استیصال و ناچاری در کوتاهمدت ممکن است به حل مسائل کمک کند ولی این برنامهها در بلندمدت نیازمند بازنگری است. این مسائل نیازمند واقعبینی و خرد جمعی است. باید در تصمیمات اشتباه تجدیدنظر کرد.
تعهد ارزی برای فروش صادراتی عملی نیست و امکان برنامهریزی را از ما میگیرد. مشکل نقدینگی با منابع ارزانقیمت باید جبران شود تا شرکتها بتوانند ارزآوری و سودآوری داشته باشند. همچنین اقتصاد اغلب شرکتهای بخش خصوصی کوچک شده است. این کوچک شدن در مقایسه با چند برابر شدن قیمت مواد اولیه است. تسهیلگری و کاهش فشار همهجانبه و ایجاد فضای تنفس برای شرکتهای تولیدی مانند فشارهای مالیاتی، مسائل مرتبط با بروکراسی و... یکی دیگر از نیازهای فضای کنونی است.
ما همیشه برنامههای خود را جلوتر و پیشتر مدنظر قرار میدادیم اما در سال 97 امکان اجرای این برنامهریزی نبود.
سال گذشته 281 تن و 537 کیلوگرم زعفران صادر شده که ارزش آن 351 میلیون دلار بوده است اما ارزش واقعی آن کمتر از 200 میلیون دلار محاسبه میشود چون تغییرات ارزی نه تنها موجب ارزش افزوده نشد بلکه کاهش ارزش را به دنبال داشته است.
از میزان زعفران صادر شده طی سال گذشته 51 تن و 606 کیلوگرم توسط یک نفر صادر شده که اصلا در حوزه صادرات زعفران حضور ندارد. وی پول گرفته و بیش از 71 میلیون دلار صادرات داشته است. نفر دوم لیست صادرکنندگان زعفران نیز 21 تن و 190 کیلوگرم به ارزش 26 میلیون و 175 هزار دلار صادرات زعفران داشته اما چنین فردی وجود خارجی به عنوان صنعتگر زعفران ندارد. همه اینها در حالی است که شرکتهای زیادی در این حوزه سرمایهگذاری داشتهاند. این مساله نتیجه بیتوجهی به بخش خصوصی است. این افراد نه مالیاتی پرداخت خواهند کرد و نه بخشی از ارز صادراتی خود را تقدیم کشور خواهند کرد.
این آمار را به بانک مرکزی نیز دادهایم. 80 درصد صادرات این محصول توسط صادرکننده غیرواقعی صورت میگیرد. این مسائل نتایج تصمیمات اشتباه است. البته جلساتی در این خصوص برگزار شده و به ما قولهایی دادهاند. براساس قانون بودجه که مالیاتی بر بخش صادرات قرار داده، اغلب صادرکنندگانی که نتوانستهاند با ظرفیت کامل کار کنند، به موجب این وضعیت دچار هزینههای سربار شدهاند. ما باید برای تغییر فضای کسب و کار با یکدیگر در این مسیر همدل و همراه و قویتر باشیم و در جهت تکنرخی شدن ارز حرکت کنیم. اگر 22 سال پیش نهضت صادرات در کشور آغاز شد، واقعا این مسیر را به درستی طی میکردیم امروز بسیار بیش از این صادرات داشتیم.
عضو هیات نمایندگان اتاق بازرگانی خراسان رضوی
| تسلیت به سرکار خانم رحیمیان، خبرنگار |
|---|
| شرکتهای دانشبنیان و تبدیل تهدیدها به فرصت |
| نقش نهادهای عمومی حاکمیتی در اکوسیستم نوآوری |
| اهمیت حضور کیفی زائران |
| گردشگری و خانهمسافرها در شهر مشهد |
پیام شما با موفقیت ارسال شد .