لذت مفت بری!

واقعیت آن است افزایش نرخ ارز تا نرخ طبیعی آن قابل پیش بینی و منطقی بود. چراکه سرکوب ارزی در چند  سال گذشته سبب شده بود تا نرخ واقعی ارز در مدار اقتصاد قرار نگیرد ، به عبارت دیگر این سرکوب باعث فشرده شدن فنر قیمت ارز در سالهای اخیر شده بود. لذا افزایش قیمت ارز تا حد منطقی و قابل پیش بینی بود ؛ اما آنچه که این روزها خودنمایی می کند ،نوسانات نجومی و غیر منطقی قیمت ها از بازار مسکن گرفته تا ارز دلار و سکه و... است .

از اینرو می توان اتفاقات اخیر را دست پخت سفته گران، عناصر فرصت طلب شبکه های اجتماعی که نفعشان در گل آلود کردن آب اقتصاد کشور است؛  برای صاحبان نقدینگی سرگردان توصیف کرد ؛ معضلی که این  روزها آگاهانه و نااگاهانه خیلی ها را درگیر خود کرده است .

اما انچه که در این میان  که ناظران اقتصادی را بشدت نگران کرده است  سه موضوع مهم است :

1- کوچ سرمایه‌ها از بازارمولد و مفید اقتصادی به بخشهای مخرب سفته‌بازان به هستند؛ زیرا هرز رفتن سرمایه‌ها در تمام ارکان اقتصاد کشور تأثیر گذاشته و ضمن ملتهب نگه داشتن فضای تبادلات تجاری و تشدید جو روانی ، خسارتهای فراوانی را برای اقتصاد ملی ، جامعه و مردم به همراه خواهد داشت .

2- توسعه فرهنگ سود بی زحمت و به اصطلاح مفت بری بجای کار،تولید و کار افرینی در جامعه است .

3- کاهش ارزش پول ملی

آنچه که در جامعه این روزها در فضای کسب و کار دیده میشود؛ لذت دلالی و سود شیرین و بدون زحمت حاصل از ان است ،  بسیاری از افراد به دلیل ظهور ویژگی های خاص در اقتصاد کشور به یکباره صاحب درآمدهای کلانی می شوند که خود در ایجاد آن نقش نداشته اند، معمولا صاحبان این ثروت های کلان با فعالیت های سوداگرانه خود . بدون پرداخت هزینه سوداگری خود ،یک شبه میلیاردر می شوند و از این بابت زیان هنگفتی به اقتصاد ملی کشورمان تحمیل می کند که به قیمت کوچک شدن سفره مردم و خاموش شدن چراغ کارخانه ها تمام می شود. این در حالی است که کشورمان در حال حاضر بیش از هر زمان دیگری به کار و تولید نیاز دارد .

این در حالی است که شواهد موجود و تجربه سال‌های گذشته نیز نشان می دهد  نقدینگی در ایران به صورت هیجانی دست روی کالاهایی برای سرمایه‌گذاری می‌گذارد که اغلب با شوک های قیمتی مواجه بوده و رنگ ثبات بر خود ندیده است و همین موضوع باعث میشود تا اقشار ضعیف و متوسط جامعه با کاهش روز افزون قدرت خرید مواجه شده و مستقیما تحت تاثیر گرانی های ناشی از این نوسانات قرار گیرند.

از این‌رو همانطورکه کارشناسان بارها تذکر داده اند  نقدینگی موجود در جامعه بایستی توسط نظام پولی کشور، بخشهای تولیدی و مفید جامعه جذب شود، نه در بازار طلا ، سکه و ارز که جز بایکوت سرمایه های ملی و احتکار خانگی ثمره ای دیگر برای کشور ندارد .

در این راستا به نظر می رسد  صیانت از پول ملی وتقویت ریال در کنار مدیریت نقدینگی و اتخاذ تدابیر لازم برای محدود نمودن فعالیتهای که منجر به سفته بازی می شود  ، علاوه بر بهبود فضای کسب وکار ، موجبات جهش تولید در بخش های مختلف را فراهم می نماید ؛ از اینرو تقویت ریال مطالبه مردم ،کارآفرینان و کار فرمایان از همه برنامه ریزان کشور است ...