کارت زرد به ورزش استان

این روزها اخبار متعددی از خصوصی‌سازی دو تیم با سابقه کشور پرسپولیس و استقلال به گوش می‌رسد اما نباید از یاد برد با خصوصی‌سازی این دو باشگاه، حضور گسترده دولت در ورزش به پایان نخواهد رسید، حضور تیم‌هایی چون سپاهان اصفهان، پگاه ارومیه، ذوب آهن، پتروشیمی بندر امام، فولاد خوزستان، راه آهن، نفت تهران، نفت خوزستان و ..... مهر تاییدی بر ادامه فعالیت این مالک قدیمی ورزش کشور می‌باشد. در باب عوامل حضور دولت در ورزش می‌توان به مقاله معروف «ایدئولوژی و دستگاه‌های ایدئولوژیک یک دولت» اشاره داشت، در این مقاله لوئی آلتوسور، فیلسوف و نظریه‌پرداز فرانسوی، ورزش را به منزله یک نهاد اجتماعی به عنوان یکی از دستگاه‌های ایدئولوژیکی برمی‌شمارد که دولت‌ها برای تثبیت پایه‌های قدرت خود از طریق رواج الگوهای خاصی از شهروند ایده‌آل مورد (سوء) استفاده قرار می‌دهند.

البته برخی از اقتصاددانان نیز دلایلی برای حضور دولت در ورزش مطرح کردند. از منظر اقتصادی نباید از یاد برد که ورزش از صنایع درآمدزای دنیای امروز نیز به شمار می‌آید کما اینکه در جایگاه پنجم صنایع درآمدزای آمریکا جای گرفته است. علاوه بر خلق درآمد، این صنعت اثرات جانبی(Externality) مانند سلامت فیزیکی و روانی، جذب گردشگر، افزایش سرمایه اجتماعی و .... را نیز برای جوامع مختلف در پی خواهد داشت. ورزش نه تنها در سطح ملی یک صنعت درآمدزا می‌باشد بلکه شدیدا می‌تواند به توسعه اقتصادهای محلی و کوچک یاری رساند. تقویت ساختار بازار و قوانین ورزش در سطوح استانی و منطقه‌ای می‌تواند در رشد صنعت ورزش و منافع اقتصادی آن در این مناطق تاثیرگذار باشد. شاید بعضی از جنبه‌های ورزش مانند هزینه‌های زیربنایی و زیرساختی در مراحل ابتدایی در کشوری مانند ایران به دلیل وجود پدیده شکست بازار (Market failure) که بیانگر نبود منافع اقتصادی برای حضور بخش خصوصی است، نیاز به دخالت و حمایت دولت داشته باشد تا با استفاده از بازدهی‌ها نسبت به مقیاس، واحدهای ورزشی توانایی اداره به صورت خصوصی را در خود ایجاد کنند که این موضوع در مباحث تجارت بین‌الملل با عنوان «حمایت از صنایع نوزاد» مطرح می‌‌شود.

از مزایای اقتصادی ورزش نیز می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
1. ایجاد اشتغال مستقیم و غیرمستقیم
2. تولید کالاها، تجهیزات و مکمل‌های غذایی در ورزش
3. صادرات کالاها و خدمات ورزشی (تجارت بین‌الملل)
4. رونق گردشگری و توسعه بازارهای محلی از طریق مسابقات ورزشی
5. تبلیغات، انتشارات و حق پخش تلویزیونی
6. ایجاد تاسیسات و امکانات گسترده ورزشی
7. مسائل‌ فرهنگی و امنیتی
8. افزایش رفاه عمومی و سرمایه اجتماعی و انسانی در جامعه
9. مدال‌های دریافت شده در المپیک (شهرت و رقابت بین‌المللی)

علاوه بر اهمیت ورزش که بدان اشاره شد، خراسان رضوی از نخستین استان‌های کشور است که در راستای خصوصی‌سازی این صنعت گام برداشته است که از معروف‌ترین این خصوصی‌سازی‌ها می‌توان از باشگاه «ابومسلم ناجا» یاد کرد. امروزه نیز این استان با دارا بودن تیم‌های خصوصی از قبیل سیاه جامگان، پدیده، میزان(که اخیرا خبر از انحلال آن رسید)، ثامن الحجج، کفایتی، پیام وحدت، فرش آرا، فردوسی و .... بیش از پیش نگاهی علمی و اصولی به این صنعت را برای رقابت و بقا در مقابل رقبای دولتی خود احساس می‌کند.

از همین رو در این گزارش سعی داریم به سراغ چند تن از ورزشکاران و اهالی ورزش استان رفته و علاوه بر آشنایی با وضعیت اقتصادی آنان با مشکلات این صنعت در خراسان رضوی نیز آشنا شویم.

لیاقت دو تیم در لیگ برتر را نداریم!

خداداد عزیزی ملی‌پوش سابق تیم ملی فوتبال کشورمان که سابقه بازی در خراسان، سایر استان‌ها و حتی آلمان را دارد و طی سال‌های اخیر در خراسان رضوی به مربیگری نیز پرداخته و هم اکنون در شهرداری تبریز به عنوان سرمربی مشغول به فعالیت است. وی در مصاحبه خود با «دنیای اقتصاد» با اشاره مشکلات فراوان موجود در ورزش خراسان رضوی، معتقد است که فوتبال استان با ضعف‌های بسیاری از قبیل اقتصادی مواجه است. عزیزی در ادامه مهمترین مشکل خراسان رضوی را چنین تصریح می‌کند: متاسفانه آن همیت، همگرایی و حمایتی که در استان‌های دیگر است، در خراسان رضوی دیده نمی‌شود، دروغ نیز دیگر مساله مهم ورزش استان است. گرچه امروزه دو تیم در لیگ برتر نماینده استان ما هستند اما سوال اینجاست که چند فوتبالیست داریم؟ هم‌اکنون تیم پدیده تمرینات خود را با یک یا دو بازیکن مشهدی شروع کرده است و این چیزی جز مصیبت و بدبختی برای فوتبال خراسان رضوی نیست.

عزیزی در ادامه با تاکید بر عدم توانایی حمایت مالی از دو نماینده استان در لیگ برتر فوتبال و کمبود بازیکنان بومی می‌افزاید: من احساس می‌کنم که ما لیاقت داشتن دو تیم در لیگ برتر فوتبال کشور را نداریم.

خداداد عزیزی که مهمترین مشکل ورزش استان را نبود حمایت و وحدت می‌داند، معتقد است که در استان به جای حمایت از افراد موفقی چون اکبر میثاقیان، تیشه به ریشه‌اش زدند. عزیزی با قیاس وضعیت ورزش خراسان رضوی و آذربایجان شرقی می‌گوید: طی مدتی که در تبریز بودم لذت بردم که مسئولان استانی از قبیل نماینده‌ها، اعضای شورای شهر و شهردار پای تیم‌هایشان ایستاده‌اند و حمایت می‌کنند اما ما حتی در حوزه اقتصادی نیز حمایتی را در خراسان رضوی شاهد نیستیم. وی برآن است ما مشهدی‌ها خودمان با خودمان مشکل داریم و اگر حمایت‌های لازم صورت پذیرد حتی توانایی مدیریت بیش از دو تیم را در سطح اول فوتبال کشور دارا هستیم چرا که هم استعدادهای لازم و هم مربیان خوب در سطح استان داریم اما متاسفانه مهم‌ترین عامل که رفاقت و همدلی است نداریم و دشمن هم هستیم. وی در پاسخ به این سوال خبرنگار «دنیای اقتصاد» که قصد حضور و فعایت دوباره در مشهد را داراست، چنین می‌گوید: خب مشهدی‌ها که به مشهدی‌ها پیشنهاد نمی‌دهند، تیم‌های مشهدی هنگامی که با مشکل مواجه شوند یاد خداداد عزیزی، اکبر میثاقیان، محمدرضا مهاجری، علی حنطه و هادی برزگر می‌افتند اما مادامی که مشکلی ندارند مربیان بهتر از ما هستند و نیازی به ما ندارند.

سرمایه‌گذاری شرکت‌های خراسانی در تهران

ورزش کارگران کشور نیز در مسابقات جهانی سال 2015 درخشش خیره‌کننده‌ای داشت و مهم‌تر آنکه خراسان رضوی طی سال‌های 87 تا 92 موفق به اخذ عنوان استان برتر در زمینه ورزش کارگری کشور شده است.

رئیس هیأت ورزشی کارگران خراسان رضوی نیز مهمترین مشکل ورزش استان را نبود اسپانسر و حامیان مالی دانسته و آن را ناشی از مشکلات اقتصادی حاکم بر اقتصاد کشور و نگاه کوتاه‌مدت مدیران بر می‌شمارد. حمیدرضا محمدی در ادامه صحبت‌های خود به مشکلاتی اشاره می‌کند که موجب نااطمینانی در عرصه ورزش استان شده است و می‌افزاید: از همین رو سعی کردیم در ورزش کارگری استان یک شفاف‌سازی و اعتمادسازی انجام دهیم و به واحدهای تولیدی اعلام کردیم هنگام اعزام تیم‌ها به مسابقات ورزشی سرپرست مسابقات از خودتان باشد و هزینه‌های لازم  هم انجام دهید در نتیجه ما در سال های 92 و 93 حدود 113،  114  برنامه داخلی داشته و یا تیم‌هایی را اعزام کردیم بدون اینکه تربیت بدنی استان هزینه‌ای را متقبل شود و رضایت همگان را نیز در پی داشت.

محمدی از دیگر مشکلات حامیان به این مهم اشاره دارد که سرمایه‌گذاری‌ها هیچ برگشتی برای حامیان مالی ندارد. برای مثال در حوزه تبلیغات صداوسیما و جراید خیلی در این حوزه ورود پیدا نمی‌کنند و اگر هم ورودی به این مسائل دارند با محدودیت‌هایی همراه هستند، وی در ادامه می‌افزاید: برای مثال اگر بخواهیم در رسانه مطرح کنیم که شرکت فلان مشهد اسپانسر این مسابقات بوده، می‌گویند از این شرکت نام نبرید چرا که جنبه تبلیغاتی پیدا می‌کند و برای مطرح شدن نام این شرکت‌ها برای مثال در صداوسیما باید هماهنگی‌هایی انجام شود، هزینه رسانه مربوطه پرداخت شود و عملا منفعتی برای بخش خصوصی ندارد.

محمدی در ادامه به بررسی دیگر مشکل ورزش خراسان رضوی می‌پردازد و بر این مهم تاکید می‌کند که بنگاه‌های اقتصادی مانند پگاه، ایران خودرو و .... که در استان مشغول به فعالیت هستند منابع خود را در تهران سرمایه‌گذاری می‌کنند یعنی ایران خودرو خراسان رضوی برای پیکان تهران سرمایه‌گذاری می‌کند و هزینه‌ای در داخل استان نمی‌کنند.

حمیدرضا محمدی با اشاره به ورزش کارگری بانوان نیز می‌افزاید: بیشترین عناوین ما طی سال‌های اخیر در رشته بانوان بوده برای مثال در رشته‌های بدمینتون، تنیس روی میز، دومیدانی و آمادگی جسمانی قهرمان کشور شده‌ایم و در حال حاضر درصدد کلنگ‌زنی یک سالن چندمنظوره و استخر ویژه بانوان هستیم.

مطرح شدن تفسیر حرفه‌ای‌گری و خصوصی‌سازی در ورزش، نوعی فساد است

دکتر حسین راغفر، اقتصاددان و رئیس سابق فدراسیون فوتبال کشور نیز در گفت‌وگو با «دنیای اقتصاد» در پاسخ به این سوال که چرا امروزه شاهد آثار منفی شرکت‌های سرمایه‌گذاری بر ورزش هستیم، می‌گوید: متاسفانه برخی از تیم‌های فوتبالی کشور ما با زد و بند شکل گرفته و فعالیت‌هایی که به صورت خلق‌الساعه شکل می‌گیرند و بر دسترسی بی حد و حصر به منابع بانکی مبتنی هستند و عمدتا پشتوانه‌ها و زد و بندهای سیاسی آن‌ها را شکل داده، با تغییر فرصت‌ها از جمله تغییر زمینه‌های سیاسی، دچار التهاب‌های شدید شده و ممکن است به سرعت دچار فروپاشی شوند و این موضوع فقط مختص یکی از شرکت‌های سرمایه گذاری مشهد(پدیده) نیست و برخی از فعالیت‌های دیگر در کشور هم اینگونه بوده است.

این دروازه‌بان پیشین تیم ملی کشورمان در ادامه می‌افزاید: به همین دلیل باید انتظار داشت که احتمال ادامه این روند وجود داشته باشد و ما در حوزه‌های دیگر هم با همین مسائل و مشکلات روبه‌رو هستیم و فقط در ورزش اینگونه نیست. اینکه امروزه بورس در کشور ما با مشکل روبه‌رو است، به دلیل برخورداری نهادهای فعال در بورس از دسترسی‌های غیرمنطقی است، امروز می‌بینیم که این دسترسی‌ها محدودتر شده بنابراین این موضوع در فعالیت نهادهای بورس و نیز نتایج کار آن‌ها خود را نشان داده و موجب سقوط سهامشان در بازار بورس می‌شود، این امر به این دلیل است که حبابی در این سهام‌ها تزریق شده و به نظر می‌رسد این حباب‌ها دیر یا زود منفجر می‌شوند و از بین می‌رود و این وضعیت نمی‌تواند ادامه یابد.

دکتر حسین راغفر درباره فعالیت بخش خصوصی در حوزه ورزش اظهار می‌کند: به اعتقاد من بخش خصوصی می‌تواند در ورزش فعال باشد، خود ورزش اصولا یک پدیده مردمی است و نمی‌تواند دولتی شود و به نظر من این تفسیری که به عنوان خصوصی‌سازی و یا حرفه‌ای‌گری در ورزش ما مطرح شده، فقط یک فساد است.

این اقتصاددان ادامه می‌دهد: برای رفع این مشکل نیازمند الزاماتی هستیم اما هنوز به آن مرحله نرسیده‌ایم و صنایع موجود در ایران نیز به این ظرفیت که بتوانند تیم‌های حرفه ای را اداره کنند، نرسیده‌اند، لازم بود در ابتدا تیم‌ها را به صورت مرحله‌ای رشد دهیم و رشد آن‌ها به تناسب رشد اقتصادمان باشد. امروز می‌بینیم که در ورزش ما به ویژه در فوتبال تقاضاهای حرفه‌ای وجود داشته اما رفتارهای حرفه‌ای در ورزش نداریم و دلیل آن این است که منشا پول‌هایی که وارد فعالیت‌های حرفه‌ای فوتبال شده، همان درآمدهای نفتی و نه تولید مبتنی بر خلاقیت بخش خصوصی است؛ رشد تیم‌ها باید به تناسب رشد اقتصادی صورت می‌گرفت که متاسفانه انجام نشد و این کار باید با برنامه‌ریزی صورت بگیرد نه با الگوبرداری از دیگر کشورها.

شور و شوق استان نادیده گرفته می‌شود

غلامرضا عنایتی بازیکن مشهدی تیم فوتبال سیاه‌جامگان نیز که علاوه بر بازی در تیم‌های استانی سابقه بازی در استقلال تهران و صبای قم را نیز دارد، در مصاحبه با «دنیای اقتصاد» مهمترین مشکل ورزش استان را در این امر می‌بیند که افراد از موفقیت یکدیگر خوشحال نمی‌شوند و این عامل را زمینه‌ساز جدایی فضای ورزش خراسان رضوی از سایر استان‌های کشور توصیف می‌کند، درنتیجه حمایت و برنامه‌ریزی در این عرصه حاصل نمی‌شود. عنایتی موارد یاد شده را زمینه‌ساز مشکلاتی دانسته که سبب شده استانی مانند اصفهان که به زعم وی انگشت کوچک خراسان رضوی نیز به شمار نمی‌آید، به چنین جایگاهی دست یابد.

وی در رابطه با مشکلات اقتصادی موجود در استان می‌گوید: بعد سال‌ها دو نماینده و به صورت خودجوش در لیگ کشور داریم ولی با وجود اینکه ما از نظر اقتصادی یکی از استان‌های با منابع و پتانسیل‌های فراوان هستیم، متاسفانه حمایتی صورت نمی‌گیرد و این‌ها همه بیانگر این است که مسئولان ما به تیم‌ها، جوانان و این شور و شوق موجود در استان بی‌توجه هستند. به نظرم اگر با کمی جدیت بیشتر به این موضوع بپردایم، می‌توانیم مانند سایر نقاط کشور شاهد اتفاقات خوبی باشیم. عنایتی برآن بود که برای اهالی ورزش خراسان خیلی سخت است که این استان با چنین بضاعت عظیم انسانی و مالی در جایگاه مناسبی قرار ندارد.

ورزش و افقی کوتاه‌مدت

دکتر قاسم زردکانلو بازنشسته هیأت علمی تربیت بدنی دانشگاه فردوسی مشهد و سرمربی سابق تیم‌های ابومسلم و پیام استان نیز در مصاحبه با «دنیای اقتصاد» به بررسی مشکلات ورزش خراسان رضوی می‌پردازد. زردکانلو با اشاره به اهمیت ورزش در جامعه عنوان می‌کند: جذابیت ورزش سبب می‌شود که قشر عظیمی از مردم را به سوی خود جذب کند، برای نمونه می‌توان با گسترش و دسترسی هرچه بیشتر امکانات ورزشی برای اقشار مختلف موجبات افزایش سلامتی جامعه را فراهم ساخت و همچنین می‌توان با جذب جوانان کشور، زمان و انرژی آنان را در مسیرهای سالم‌تری هدایت کرد. وی در ادامه با انتقاد از نگاه کوتاه‌مدت به ورزش می‌افزاید: نگاه‌ها به ورزش در استان ما نگاهی تبلیغاتی است برای مثال برخی نمایندگان در برهه‌هایی از زمان از بعضی از ورزش‌ها و تیم‌های ورزشی حمایت‌هایی کرده و وعده‌هایی می‌دهند اما پس از مدتی این وعده‌ها به فراموشی سپرده می‌شود. متاسفانه این قضیه برای استانداران نیز صادق است و در ابتدای امر با برگزاری جلساتی وعده‌هایی داده می شود اما به مرور این وعده‌ها نیز رنگ می‌بازد البته در رابطه با استاندار فعلی استان امیدواری‌هایی وجود دارد که انشاا... در آینده عملی خواهد شد. وی در انتهای صحبت‌های خود به انتقاد از حرفه‌ای سازی ورزش می‌پردازد و معتقد است که نمی‌توان صرفا از مدل موی بازیکنان شاغل در لیگ‌های خارجی و ابزارآلات موجود الگوبرداری کرد بلکه باید مانند آنان نیز به فعالیت پرداخت.

هزینه‌های بالا و معوقات پرداخت نشده

راضیه شیرمحمدی تیرانداز مشهدی عضو تیم ملی معلولان ایران بود که در بازی‌های پارالمپیک تابستانی لندن، سال ۲۰۱۲ در ریکرو انفرادی با شکست برابر کمانداری از سوئیس حذف شد اما در مسابقات تیمی این ماده، در کنار زهرا نعمتی و زهرا جوانمرد با پیروزی بر تیم ملی ایتالیا به عنوان سوم و نشان برنز دست یافت.

شیرمحمدی در قیاس ورزش خراسان رضوی با سایر استان‌ها  برآن است که هیأت‌های سایر استان‌ها درصدد حمایت از ورزشکاران در تهیه تجهیزات هستند، شیرمحمدی در توضیح این مهم می‌افزاید: ما در خراسان رضوی دارای اشخاص سرشناسی مانند جناب رضایی هستیم که نه تنها در سطح استان بلکه در سطح ملی و جهانی نیز شناخته شده هستند اما با وجود چنین مسئولان استانی قدرتمندی، ما در سایر استان‌ها شاهد کمک‌های مالی هستیم. وی با اشاره به این مهم که ورزشکاران دارای مدال طلای جهانی صد و پنجاه سکه طلا پاداش دریافت می‌کنند، می‌افزاید: اما در سایر استان‌ها کسی به این قهرمانان نمی‌گوید شما این صد و پنجاه سکه را گرفتید خب پس زندگیتان تامین شده است و مشکلی ندارید. بلکه بیشتر از این‌ها هم کمک می‌کنند به خصوص که رشته تیر و کمان از آن رشته‌هایی است که از نظر تجهیزات بسیار گران است.

این قهرمان تیر و کمان پارالمپیک هزینه‌های این رشته ورزشی را اینگونه توضیح می‌دهد، قیمت یک بسته تیر دوازده تایی یک میلیون و ششصد تومان، سر تیر حرفه‌ای 950 هزار تومان، پر تیرها نیز 68 هزار تومان که حدودا دوازده عدد تیر سه میلیون تومان می‌شود و لازم به ذکر است که پس از سه چهار ماه مستهلک شده و امکان استفاده از آن‌ها را نداریم و برای مسابقات باید تیرهای دیگری مهیا شود، شیرمحمدی در ادامه تصریح می‌کند: حالا فدراسیون در طی سال یک بسته تیر در اختیار ما قرار می‌دهد، در صورتی که ما اگر قرار باشد خیلی به نحو احسن از تیرهایمان استفاده کنیم حداقل دو بسته تیر در طول سال نیاز داریم و این هزینه‌ها جدای از هزینه‌هایی از قبیل رفت و آمد ما و این مهم که ما نشسته تیر می‌زنیم و امکان کشیدن تیرهایمان را نداریم در نتیجه هزینه تیرکش(فردی که تیرها را می‌کشد و برایمان می‌آورد) هم هست و به طور کل هزینه‌های جانبی بسیاری وجود دارد اما شنیده می‌شود که چون تعداد ورزشکاران در خراسان رضوی زیاد است ما نمی‌توانیم همه امکانات را در اختیار یک رشته خاص بگذاریم و این در صورتی که از استان ما فقط دو نفر برای کسب سهمیه تیر و کمان پارالمپیک اعزام می‌شوند، من که ورزشکارم و خانم غلامی که مربی هستند.

شیرمحمدی در پاسخ به تفاوت‌های میان ورزشکاران زن و مرد نیز برآن است که این تفاوت میان خود مردان و زنان است برای نمونه آقایان معمولا جانباز بوده یا صاحب شغل و حرفه دیگری هستند در نتیجه از مزایا و درآمدی بهره‌مند هستند و تنها دغدغه خاطرشان امرار معاشی است که توانسته‌اند مدیریت کنند. اما شرایط بانوان ورزشکار کاملا متفاوت است برای مثال از مسابقات پارالمپیک پیشین قرار بود ماهیانه مبلغ 150 هزار تومان دریافتی داشته باشیم که متاسفانه پس از گذشت دو سال و نیم، یک ریال هم پرداخت نشده و امروز اعلام کردند که نامه درخواستی ما اشتباه بوده است. وی در ادامه می‌افزاید: با این اوصاف دست من در جیب همسرم است، شخصی که بزگترین اسپانسر من است اما مگر ایشان تا چه زمانی امکان حمایت از من را دارد. متاسفانه هزینه رفت و آمد چهار اردوی پیشین نیز به دلیل عدم دریافتی فدراسیون از پارالمپیک، پرداخت نشده است.

این قهرمان پارالمپیک در مقایسه ورزشکاران معلولان ایرانی و خارجی نیز می‌گوید: ما ایرانیان که ادعای موفق بودن در تمامی حوزه‌ها را داریم پس چرا در حوزه ورزش معلولان ناتوان بوده‌ایم؟ چرا ورزشکاران معمول ما باید دغدغه اجاره منزل و تجهیزات ورزشی را داشته باشند؟ روی صحبت من نه فدراسیون و نه پارالمپیک است چون آنان نیز اگر امکاناتی نداشته باشند امکان حمایت ندارند، بلکه روی صحبت من مسئولان و تصمیم‌گیرندگان کشور است تا به معمولان و به خصوص قشری که تلاش دو چندانی دارند توجه بیشتری داشته باشند.

ورزش خصوصی در مقابل ورزش دولتی

محمدرضا مهاجری سرمربی تیم فوتبال پدیده نیز با انتقاد از نبود حمایت‌های دولتی، این مهم را مشکل اصلی ورزش خراسان رضوی برمی‌شمارد. وی در مصاحبه با «دنیای اقتصاد» می‌افزاید: ورزش خراسان رضوی از معدود ورزش‌های خصوصی کشور است در فوتبال سیاه جامگان و پدیده، در فوتسال فرش‌آرا و فردوسی، در هندبال و کشتی ثامن‌الحجج و در والیبال میزان همه و همه خصوصی بودند و باید با تیم‌های قدرتمند دولتی سایر استان‌ها به رقابت می‌پرداختند. امری که رقابت و بقای تیم‌های استان را در لیگ‌های موجود با مشکل مواجه می‌سازد در نتیجه ما نیازمند یاری هرچه بیشتر دولت برای رقابت هستیم.

هزینه لباس، کفش و حتی مربی را شخصا می‌پردازم

رضا آریانیک دیگر ورزشکار خراسان رضوی است که موفق به کسب سه مدال در مسابقات دومیدانی قهرمانی کارگران جهان 2015 شود. قهرمان دو میدانی کارگران جهان نیز در مصاحبه با «دنیای اقتصاد» ورزش استان را دارای کمبودهای بسیاری برشمرد و مهم‌ترین آن‌ها را نوع نگاه مسئولان به ورزش و نبود اسپانسر و حامیان مالی ذکر کرد. آریانیک با اشاره به تجربیات خود می‌افزاید: «هنگام بازگشت از مسابقات جهانی شاهد استقبال مسئولان استان لرستان و همدان از ورزشکاران لرستانی و همدانی بودیم، مسئولان آذربایجان شرقی به ورزشکاران خود پول توجیبی داده بودند اما مسئولان اداره کل خراسان رضوی حتی با من تماس هم نگرفتند تا تبریک بگویند یا حتی یک بنر ساده جلوی سازمان ورزش و جوانان هم نزدند. متاسفانه مسئولان توجهی چندانی به این موضوعات ندارند و این نشان‌دهنده تفاوت عظیم میان نگاه مسئولان خراسان رضوی با سایر استان هاست.

آریانیک در ادامه به مباحث مالی و اقتصادی حوزه خود می‌پردازد. وی ورزش قهرمانی را محدود به تمرین کردن و حضور در مسابقات نمی‌داند و معتقد است ورزشکاران به مانند بسیاری از همتایان خارجی خود نیازمند حمایت‌های مالی هستند، وی در ادامه تصریح می‌کند: هنگامی که یک ورزشکار در تاپ لیست کشور خود قرار می‌گیرد از یکسری مزایا و حقوقی بهره‌مند می‌شوند اما در استان و کشور ما توجهی به این موضوعات نمی‌شود و برای مثال میان من که قهرمان ملی هستم و برادرم که قهرمان ملی نیست تفاوتی وجود ندارد.

این قهرمان دو میدانی کارگران جهان در پاسخ به چگونگی تامین هزینه‌های ورزشی خود می‌افزاید: تمامی هزینه‌های ورزشی‌ام از قبیل البسه و کفش ورزشی و حتی هزینه مربی را شخصا پرداخت می‌کنم. البته یکسری مسابقات نیز تحت عنوان مسابقات باشگاه‌های کشور برگزار می‌شود که به ورزشکاران «خوب» مبلغ پنج میلیون تومان پرداخت می‌شود اما فقط قیمت دو جفت کفش ورزشی ما، هفت میلیون تومان است یا مثلا هزینه یک دست گرمکن ورزشی یک میلیون و سیصد هزار تومان است. این قهرمان جهان در انتهای مصاحبه خود خواستار توجه هر چه بیشتر مسئولان به ورزشکاران و قهرمانان شد.

وضعیت اقتصادی اهالی ورزش استان